Winter in Amman

(wees gerust... waar ik zaterdag zelfs m'n jas uit moest doen toen ik op m'n balkon zat te chillen begon het gisteravond opeens te stormen, regenen en is het opeens weer errug koud, het lijkt wel Nederland)

Arbeidsvitaminen

Aan het huis naast mij wordt zeven dagen per week van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat fanatiek gebouwd. Sinds ik hier ben heb ik een complete extra verdieping naast m'n huis zien verrijzen, met de te verwachten enorme schotels toch een aardige hap uit m'n uitzicht.

Zoals het echte bouwvakkers betaamt hebben ook die naast mijn huis graag wat radio op de achtergrond. Maar waar Skyradio en Hollandse Hits het bij de Nederlandse bouwvakkers goed doen, lijken ze hier een kakofonie van hoorspel/nieuwsprogramma/nasale zang (alles door elkaar) het meest stimulerend voor de werklust te vinden. Gelukkig wordt de radio met enige regelmaat stilgezet... voor de gebedsoproep uit de moskee.

Hoezo heimwee?

Sfeervol

Donderdag heb ik na het werk een Dutch Dinner/Housewarmingparty georganiseerd, om mijn huis even goed in te wijden. Maar toen ik zo om me heen keek naar de inrichting van m'n kamer knaagde er een onbestemd gevoel van binnen. Er miste iets... Waarschijnlijk had mijn huisbaas hetzelfde gevoel toen hij rondkeek naar de witte plavuizen, witte muren en mintgroene meubels en hij dacht hoogstwaarschijnlijk werkelijk een positieve bijdrage te leveren door twee mooie kunstwerken op te hangen. Maar mochten jullie mij post opsturen... Een foto/poster/stripje/alles behalve een dergelijk schilderij is erg welkom!!

Gelukkig kon mijn nog te perfectioneren inrichting de sfeer niet drukken en genoot iedereen van de hutspot, gehaktballen, drop, kaas en worst. Het hoogtepunt van de avond was echter na het feestje, toen we naar een echte Arabische club gingen. Waar in Nederland de mannen toch enige schroom moeten overwinnen voor ze vol enthousiasme de dansvloer opgaan, jutten ze elkaar hier op met de beste moves, geschud met de heupen, geklap met de handen en enthousiast gezang (vooral het nummer over het onzedelijk beroep van je moeder was erg populair). Om over de vrouwen maar te zwijgen, die natuurlijk allemaal het toppunt van elegantie zijn. Gelukkig konden ze wel lachen om mijn Hollandse poging tot sierlijk dansen, maar toen ik zondag op het werk mijn collega tegenkwam die van zijn neef al had gehoord waar ik was geweest (het roddelcircuit gaat hier razendsnel) begon hij eerst heeeeeeel hard te lachen. Om vervolgens lief te zeggen: "No, they didn't say anything bad about you...you had fun right?"

Brug

Hemelsbreed is de afstand tussen Abdoun, de wijk waar ik woon (tussen de Zuid-Afrikaanse ambassade en het huis van een voormalig lid van de veiligheidsdienst van Jordanie... mijn huis is goed bewaakt!) naar de ambassade maximaal een anderhalve kilometer. Zeker sinds er een nieuwe, enorm hippe brug is aangelegd die de loopafstand nu op 15 minuten maakt.

Iedereen is nogal onder de indruk van deze nieuwe brug; gezinnen maken er een dagje uit van, foto's maken, picknicken, auto midden op de brug parkeren... Het is dan ook een erg mooie brug. Er is alleen een maar. In alle architectonische hipheid zijn de bouwers vergeten om de brug ook toegankelijk te maken voor voetgangers. Als ik naar de ambassade wil, moet ik dus een taxi nemen voor de geweldige afstand van anderhalve kilometer. Omdat mensen over het algemeen de verkeersregels in Amman niet zo serieus nemen, ben ik gisteren heel recalcitrant toch over de brug gelopen. Maar met taxi's die op tien centimeter rakelings langs je heen scheuren, voelde het toch niet zo prettig.

Blijkbaar ben ik niet de enige die graag over de brug wil lopen:

Only in Amman

Contact!

Aangezien ze hier in Amman niet aan straatnamen en dus ook niet aan postbodes doen, duurde het even voor ik doorhad hoe ik het beste te bereiken ben. Maar nu blijkt het allemaal heel simpel! Via het ministerie van Buitenlandse Zaken kan post tot 50 gram gratis per koerier naar mij verstuurd worden, dan krijg ik het op zondag als het voor dinsdag is verstuurd. Meer dan 50 gram mag natuurlijk ook, maar als het te zwaar wordt, moet ik veel bijbetalen dus waarschuw me dan even! Hier volgt het adres:

Ministerie van Buitenlandse Zaken

Per Koerier

T.a.v. Maaike van Adrichem, Nederlandse Ambassade in Jordanie

Bezuidenhoutseweg 67

Postbus 20061

2500 EB Den Haag

Ook telefonisch ben ik natuurlijk bereikbaar! Op kantooruren (zondag t/m donderdag) kan je me bellen op m'n eigen

kantoortelefoon: 00962-6-590 2215.

Verder heb ik mijn Jordaanse mobiele nummer vrijwel altijd aanstaan: 00962-79-715 7306.

Mocht je me nog willen faxen... mag ook natuurlijk: 00962-6-593 0214.

Mijn Nederlandse sim-kaart controleer ik regelmatig op berichtjes.

p.s. Foto is een stukje van het ruim tweeduizend jaar oude Romeinse Theater in Amman (dat weliswaar met nogal moderne middelen gerestaureerd is... maar sommige stukjes zullen vast echt tweeduizend jaar oud zijn)

Een gegeven schaap...

Met een bakje verse Labaneh met banaan, zit ik eindelijk lekker relaxed op m’n kamer. Wel met ietwat koude vingers, want de verwarming gaat hier alleen ’s ochtends en ’s avonds een paar uurtjes aan. Met een gemiddelde temperatuur buiten van zo’n twaalf graden beleef ik hier nog niet de zachte zoele avonden waar ik naar uitkeek…

Maar gelukkig is er binnen genoeg warmte te vinden. Ik ben superhartelijk ontvangen door iedereen op de ambassade en Maike, de andere stagiaire die hier al een paar maanden zit, heeft me onder haar vleugels genomen en laat me alle kanten van Amman zien. Zo zat ik woensdagavond in een traditioneel Libanees restaurant aan de mezze, een soort Arabische tapas, werkelijk heerlijk en tot mijn grote genoegen kan ik nu ook het eten van schapenhersenen op mijn CV zetten (met een krokant laagje eromheen en zeer zacht gekookt vond ik het nog best lekker ook).

Waar ik woensdag aan de mezze met arak zat, was het gisteren fish & chips met een ‘lokaal’ biertje. Het ene moment waan je je hier inderdaad in een andere wereld vol moskeeën, zigzagstraatjes, witte huisjes tegen de berg en natuurlijk overal Arabisch, maar het volgende moment zit je met de nieuwste hits op de achtergrond in de Irish Pub aan de Amstel.... Amman is echt heel fascinerend!

Uiteraard doe ik hier ook nog wel wát andere dingen dan uit eten gaan… De eerste twee dagen op de ambassade zijn echt supergoed bevallen; ik heb een paar hele verschillende maar heel leuke opdrachten gekregen en mag mee naar overleggen met allerlei verschillende mensen. Zo was ik gisteren bij de directrice van een galerij in Amman en ga ik volgende week langs bij de hoofdredactrice van de Jordan Times. Ja, ik word gewoon echt een official, met pak en al! Maar aangezien ik op dit moment nog steeds in m’n pyama rondloop (het weekend is hier op vrijdag en zaterdag), wordt het tijd dat ik daar verandering in breng. Tot de volgende keer!

Een goede morgen!

Wow!!! Na een waterval aan indrukken weet ik niet waar ik het verslag van mijn Jordaanse avonturen moet beginnen. Daarom eerst maar een foto van het uitzicht op donderdagochtend, vlak voor 't begin van m'n eerste werkdag, vanaf m'n eigen (enorme) dakterras...

Afscheid

Een afscheid met heerlijke Thaise curry's, een fotoplakboek, veel cd's en vooral veel lieve vrienden is een feestje, dus dat was het vrijdag zeker! Superbedankt dat jullie er waren, hopelijk hebben jullie net zo genoten als ik! Vandaag de laatste spullen inpakken en dan volgt morgen het officiële Schipholafscheid. En vanaf dan eindelijk live nieuwe informatie vanuit het bruisende Jordanië, waar de sneeuwstormen inmiddels uitgewoed zijn.