Een gegeven schaap...

Met een bakje verse Labaneh met banaan, zit ik eindelijk lekker relaxed op m’n kamer. Wel met ietwat koude vingers, want de verwarming gaat hier alleen ’s ochtends en ’s avonds een paar uurtjes aan. Met een gemiddelde temperatuur buiten van zo’n twaalf graden beleef ik hier nog niet de zachte zoele avonden waar ik naar uitkeek…

Maar gelukkig is er binnen genoeg warmte te vinden. Ik ben superhartelijk ontvangen door iedereen op de ambassade en Maike, de andere stagiaire die hier al een paar maanden zit, heeft me onder haar vleugels genomen en laat me alle kanten van Amman zien. Zo zat ik woensdagavond in een traditioneel Libanees restaurant aan de mezze, een soort Arabische tapas, werkelijk heerlijk en tot mijn grote genoegen kan ik nu ook het eten van schapenhersenen op mijn CV zetten (met een krokant laagje eromheen en zeer zacht gekookt vond ik het nog best lekker ook).

Waar ik woensdag aan de mezze met arak zat, was het gisteren fish & chips met een ‘lokaal’ biertje. Het ene moment waan je je hier inderdaad in een andere wereld vol moskeeën, zigzagstraatjes, witte huisjes tegen de berg en natuurlijk overal Arabisch, maar het volgende moment zit je met de nieuwste hits op de achtergrond in de Irish Pub aan de Amstel.... Amman is echt heel fascinerend!

Uiteraard doe ik hier ook nog wel wát andere dingen dan uit eten gaan… De eerste twee dagen op de ambassade zijn echt supergoed bevallen; ik heb een paar hele verschillende maar heel leuke opdrachten gekregen en mag mee naar overleggen met allerlei verschillende mensen. Zo was ik gisteren bij de directrice van een galerij in Amman en ga ik volgende week langs bij de hoofdredactrice van de Jordan Times. Ja, ik word gewoon echt een official, met pak en al! Maar aangezien ik op dit moment nog steeds in m’n pyama rondloop (het weekend is hier op vrijdag en zaterdag), wordt het tijd dat ik daar verandering in breng. Tot de volgende keer!