Toen ik donderdagochtend door de stad reed, vielen er twee dingen nogal op. Ten eerste stonden er in de straten iedere paar meter zwaarbewapende militairen, en dan niet de gewone militaire of diplomatieke politie die je hier sowieso overal ziet. Nee, het soort met een grote zonnebril op, zendertje in het oor en geweer ook echt in de aanslag in plaats van als leuke accesoire om mee te spelen. Op ieder kruispunt en rotonde stond bovendien een tank, met standaard weer een paar vervaarlijk uitziende militairen achter de mitrailleur geposteerd.
Ten tweede was de Jordaanse vlag meer aanwezig dan ik ooit heb gezien; mensen liepen rond met een vlag om hun schouders, auto’s waren versierd met ontelbare vlaggetjes en er reden zelfs auto’s rond met mensen uit de ramen hangend die vol enthousiasme de koning toezongen.
Even dacht ik dat de revolutie was uitgebroken, Jordanië toch weer door één van de buurlanden was aangevallen of… Opeens begon het me te dagen. Dit weekend wordt in Jordanië het World Economic Form georganiseerd, waar veel zeer belangrijke mensen naar toe komen, inclusief onze eigen Maria van der Hoeven. In dit soort situaties laat Jordanië graag zien hoe veilig het hier is, tegenstrijdig genoeg door een enorme hoeveelheid militairen de straat op te sturen.
Het enthousiaste nationalisme van de rest van de Jordaniërs had dan weer een andere oorzaak; de voetbalwedstrijd donderdagavond: hét nationale team Faisaly speelde in de finale van de Arabische Liga tegen Algerije!
In mijn vers aangschafte Faisaly shirtje begaf ik mij naar de kroeg om mee te juichen voor de overwinning. Maar helaas, al het geklap, gezang en gedans mocht niet baten. In de tweede helft waren de spelers zo zenuwachtig omdat de koning en koningin in het publiek zaten (overigens de reden dat mij kaartjes voor de vip-tribune door de neus geboord werden) dat ze iedere kans voor open doel wisten te verprutsen en met een volstrekt onnodige 1-0 verloren. .JPG)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten