zaterdag 10 februari 2007

Stad van contrasten

Uiteraard besteed ik hier niet al m'n tijd aan uit eten gaan, uitgaan en klagen over het weer...
Door het werk op de ambassade en natuurlijk de gesprekken met de Jordaniërs leer ik heel veel over het land en al zijn eigenaardigheden.... Tijdens een veldbezoek aan het Habitat-project heb ik voor het eerst de traditionele koffieceremonie mee mogen maken. Iedere gast krijgt een slok Arabische koffie, en dan weer één, en weer één... net zolang tot je met je kopje schudt en dan is de volgende aan de beurt (gelukkig vertelden ze me erbij over het schudden, anders waren ze doorgegaan tot de koffie op was).

Het bezoek vond plaats in het 'greater Amman', want deze stad is werkelijk groots. Amman heeft 2 miljoen inwoners en die wonen uiteraard niet allemaal in de mooie ruime villawijk waar mijn appartementje staat. We zijn bij twee gezinnen in de buitenwijken langs geweest die dankzij het project eindelijk een badkamer hadden die niet op instorten stond en nog beter, met muren er omheen zodat de hele buurt niet meer mee hoefde te genieten van de baddersessies van de vrouw des huizes. Ook de extra kamer voor het gezin met acht (!) kinderen was zeker geen overbodige luxe. Stiekem merkte ik aan mezelf wel dat ik door India de zaken nogal relativeerde; daar is het wel nog een graadje erger dan hier.

Dat neemt niet weg dat het het onderscheid tussen rijk en arm hier erg groot is en er schrijnende verhalen genoeg zijn. Er werd door een werkneemster van een evenementenbureau zonder blikken of blozen verkondigd dat je op je ambassadefeestje natuurlijk alleen 'A class people' mag uitnodigen. De Jordaniërs zeggen dat er hier slechts een A en een C klasse is. Met de grote economische groei en bijbehorende prijsstijgingen is er van de middenklasse weinig overgebleven en hebben de armen het steeds moeilijker.

Amman is dus echt een stad van contrasten; het ene moment zit je op de grond in een kale kamer een slok Arabische koffie weg te werken, even later aan het luxe eten in een hip hotelrestaurant. De gebedsoproep hoor je van 's ochtends tot 's avonds en zelfs in de supermarkt, maar 's avonds proost je op het leven met je sterke cocktail in de hand. Wat in ieder geval wél universeel is, is de eerste reactie van iedere Jordaniër die je tegenkomt: Ehlen wa Sehlen, Welcome to Jordan! Arm en rijk, christelijk en moslim, gastvrij zijn ze in ieder geval!

1 opmerking:

Unknown zei

Sprekend verhaal. Op de foto heb je je benen gekruist en je schoenen aan. Mag dat daar wel?